Kerst in Frankrijk

Met de kerst een  paar dagen naar je eigen huis in Frankrijk. Wat een rijk idee. We verheugen ons er al weken op. Wouth wil ook wel een paar dagen mee. Zondag vertrokken. Vroeg weg zouden we. Ja, ja... dat viel toch weer tegen... het was weer een volksverhuizing. Een aanhanger vol met handige spullen voor in Frankrijk en nog meer niet zo handige spullen die thuis in de weg staan... ook voor in Frankrijk...
En verder de auto vol met extra sokken, veel fleece vesten, rubberlaarzen en kruiken voor in bed. We zijn toegerust voor een koud en vochtig huis, ons kan niets gebeuren.

Zondag net voor het donker gearriveerd, en ja hoor, het staat er nog bij zoals we het achterlieten. Alles ziet er prima uit, het vocht valt erg mee. Snel de kachel aangemaakt en de bedden opgemaakt. Kaarsjes aan, flesje wijn open... wij zijn er weer!

Beneden is het al snel warm en prima uit te houden. Naar bed is even doorbijten, maar al snel ligt iedereen te zweten met kruik onder zijn dikke dekbed .... veel te warm! Opvallend is wel dat iedereen ineens enorm van uitslapen houdt... niemand wil 'smorgens de eerste zijn die de kachel aan moet maken.

In wintertijd ziet het er allemaal wat minder fris uit dan in de zomer natuurlijk, maar nog steeds zijn wij erg blij met deze mooie plek.

 Nu alle bomen kaal zijn, kun je goed zie dat de enorme lindenboom de top mist.

Maandag de buren weer gesproken, kerstinkopen bij de boer om de hoek (une poule) en in de Carrefour. Smiddags even naar Charleville-Mezieres gereden, rondje over de kerstmarkt. Vooral de suikerspinnen gingen er goed in !

Hetgeen het ons hier het meest bezig houdt, is niet het huis dat op instorten staat... maar 'wat eten we vanavond ?' In Frankrijk is kerstavond 'Le Reveillon', de avond van het kerstdiner. Wij passen ons graag aan.  De 'poule' blijkt nog iets meer ledematen te hebben dan wij zijn gewend... dat was even slikken.

De meiden liepen gillend weg... besloten ter plekke om morgen vegetariër te worden...

... en konden vervolgens niet wachten tot hij klaar was...

Bij een  goede maaltijd hoort natuurlijk een goed dessert.... 

Even roeren ...

Et voilá... chocoladetaart !

En nu het kerstontbijt voor gevorderden in de Franse keuken: croissants. 

Julia en Lara draaien hun hand er niet voor om...

Drie uur en 600 gram roomboter verder... heerlijke croissants...

Een huis met historie

We hebben een huis met een historie. Zoals elk huis natuurlijk van een eeuw oud. Het huis is gebouwd rond 1886. De moeder van de buurvrouw vertelde ons dat hun eigen huis eerst is gebouwd, en kort daarna dat van ons. Vakwerk met leemstuck.  Het hout zal hergebruikt zijn. Her en der hebben de balken gaten die niet logisch zijn. Waarschijnlijk zijn ze eerder gebruikt.

Toen we het huis leeg haalden, gingen we achteruit in de tijd. De voorkamer was de kamer waar de oude dame het laatste leefde. Met een houtkachel, een bed, een wasbak met een boiler er boven en een koelkast. We troffen het aan alsof ze er gisteren de deur dicht had getrokken.  De achterkamer was waarschijnlijk al langer niet meer in gebruik. Vol met meubels. Boven twee slaapkamers en een overloop stampvol met spullen. De slaapkamers dateren waarschijnlijk uit de vijftiger jaren, aan het behang te zien.  De overloop is langzamerhand gevuld met kleding, boeken, tijdschriften, bedden en matrassen. Van links naar rechts waren een soort waslijnen gehangen, waarover dekens en kleding gedrapeerd hingen. We hebben wel zes aanhangers naar de decheterie gebracht.

Let op het detail... Emma verdiept in een goed boek. Lekker in de schaduw !

Hé een paar luiken, misschien kunnen we daar nog wat mee.

Aanvankelijk hadden we de afspraak dat we het huis leeg opgeleverd zouden krijgen. Omdat we er in juli al vakantie wilden vieren, hebben we al de rommel op de koop toe genomen. Het had ook wel wat... we hebben ons door alle spullen heengewerkt, achteruit in de tijd. En met alles wat we aanraakten, verplaatsten of weggooiden werd het huis meer van ons en kregen we meer gevoel bij onze voorgangers. 

Mochten we ooit uit Nederland weg moeten... in Frankrijk kunnen we het nog wel even uithouden. Wel honderd weckpotten, vol met boontjes, pruimen, augurken etc. En héél veel flessen cider. 

Niet zo'n heel stevige stut onder de trap ....

De cider smaakte erg appelig. Of meer.... azijnig....

Inmiddels hebben we de hooizolder ook leeg. Dat was hard werken. Met elke pluk hooi die je los trok, kwamen er drie omhoog. Het leek wel of het almaar méér werd. We hebben wel 20 karren naar de carrière gebracht en in de brand gestoken. 

Eindelijk... de bodem in zicht...

Ook hier gingen we terug in de tijd. Op het laatst vonden we een Duitse krant uit de meidagen van 1940. Plus een paar legerlaarzen. Ook Duits ? We weten dat ons huis zowel in de eerste als in de tweede wereldoorlog ten noorden van de frontlinie lag. De spullen die we gevonden hebben, betekenen dat er tenminste één Duitse soldaat op de hooizolder heeft gebivakkeerd, in mei 1940. Of meerdere ? Waarom liet hij zijn laarzen staan ? We zullen waarschijnlijk nooit te weten komen wie het was, maar het is wel fascinerend. De krant hebben we bewaard natuurlijk en de laarzen ook.

We hebben hard gewerkt en het huis stukje bij beetje leren kennen. De boel is nu leeg. Nu nog een plan....

Goed eten !

Een huis in Frankrijk, waar begin je ? Kwestie van prioriteiten stellen. Toen we 1 juli arriveerden was het wensenlijstje niet zo lang. Ten eerste... een w.c. Ten tweede... een goed bed. En dan een grote tafel en een goed fornuis.

Zo.... de boel kan om ons heen instorten, maar wij eten goed ! Heel de zomer hebben we gekookt en gebakken. Gegeten en gedronken. Lange warme zomeravonden met een fles koele rosé. Laat ontbijten met stokbrood en croissantjes in de zon.

 Heel Frans, niet ? Kleedje van de zeeman !

Heel veel pizza!

En héél veel taart !

We hebben heel veel tarte tatin's weggewerkt voordat deze te voorschijn kwam. Het opeten was bepaald geen straf.. 

Gegrilde groenten met lamskoteletjes en knofllookchips, óók geen straf. 

Veel verse producten van de markt...

... uit eigen tuin, wel eerst even aan het werk...

 ..of uit de tuin van Genevieve.

En tot slot het seizoen afgesloten met de eigen oogst...

We kijken terug op een mooie eerste zomer. Volop genietend van deze nieuwe plek, het mooie weer en al het bezoek. 

Het begin

'Hoe kom je dáár nou weer bij? Een huis in Frankrijk?' Uhmm... Mijn ouders hebben altijd al graag een oude boerderij willen hebben, het liefst eentje in Nederland. Maar dat was toch niet zo'n heel goed idee, gezien de prijs en dat er niks te vinden was op fietsafstand van Goes. In mei hoorde ik ineens: 'Morgen gaan we naar Frankrijk!' Mijn eerste reactie was waarom, maar toen dat eenmaal uitgelegd was, had ik er alleen maar heel veel zin in. Je weet wel, zon, zee, strand, alles wat je voor je ziet als je aan Frankrijk denkt. Maar nee hoor, het moest natuurlijk niet te ver weg zijn. In de Ardennen. Maar goed, we zijn uiteindelijk twee keer op en neer gereisd om naar huizen te kijken. Uiteindelijk zijn we ergens tussen Reims en Charleville-Mesières gestrand. In de zomervakantie hebben we hier de hele vakantie rondgehangen. We kwamen hier aan, en het eerste dat we hebben gedaan is de trampoline opzetten. Want dat was onze enige voorwaarde. We wilden wel een huis in Frankrijk, maar dan wel met een hele grote trampoline. En die is er gekomen ook. Met een diameter van bijna 5 meter lanceer ik Julia en Lara tot boven het net.

Daarna is Papa begonnen met de WC. Goed plan. Het was een klein hokje halverwege de tuin, vol met spinnewebben en de spinnen zelf ook nog, trouwens. Compleet met een bril uit de Ikea en een hartje in de deur, is het nu een heel schattig hokje geworden.

Vervolgens was het zwembad aan de beurt. Niet echt zo'n zwembad met van die tegeltjes enzo, maar gewoon een oplaaszwembadje. Maar dan wel een heel groot opblaaszwembadje.

Vandaag al weer mooi weer!