We hebben een huis met een historie. Zoals elk huis natuurlijk van een eeuw oud. Het huis is gebouwd rond 1886. De moeder van de buurvrouw vertelde ons dat hun eigen huis eerst is gebouwd, en kort daarna dat van ons. Vakwerk met leemstuck. Het hout zal hergebruikt zijn. Her en der hebben de balken gaten die niet logisch zijn. Waarschijnlijk zijn ze eerder gebruikt.
Toen we het huis leeg haalden, gingen we achteruit in de tijd. De voorkamer was de kamer waar de oude dame het laatste leefde. Met een houtkachel, een bed, een wasbak met een boiler er boven en een koelkast. We troffen het aan alsof ze er gisteren de deur dicht had getrokken. De achterkamer was waarschijnlijk al langer niet meer in gebruik. Vol met meubels. Boven twee slaapkamers en een overloop stampvol met spullen. De slaapkamers dateren waarschijnlijk uit de vijftiger jaren, aan het behang te zien. De overloop is langzamerhand gevuld met kleding, boeken, tijdschriften, bedden en matrassen. Van links naar rechts waren een soort waslijnen gehangen, waarover dekens en kleding gedrapeerd hingen. We hebben wel zes aanhangers naar de decheterie gebracht.
Let op het detail... Emma verdiept in een goed boek. Lekker in de schaduw !
Hé een paar luiken, misschien kunnen we daar nog wat mee.
Aanvankelijk hadden we de afspraak dat we het huis leeg opgeleverd zouden krijgen. Omdat we er in juli al vakantie wilden vieren, hebben we al de rommel op de koop toe genomen. Het had ook wel wat... we hebben ons door alle spullen heengewerkt, achteruit in de tijd. En met alles wat we aanraakten, verplaatsten of weggooiden werd het huis meer van ons en kregen we meer gevoel bij onze voorgangers.
Mochten we ooit uit Nederland weg moeten... in Frankrijk kunnen we het nog wel even uithouden. Wel honderd weckpotten, vol met boontjes, pruimen, augurken etc. En héél veel flessen cider.
Niet zo'n heel stevige stut onder de trap ....
De cider smaakte erg appelig. Of meer.... azijnig....
Inmiddels hebben we de hooizolder ook leeg. Dat was hard werken. Met elke pluk hooi die je los trok, kwamen er drie omhoog. Het leek wel of het almaar méér werd. We hebben wel 20 karren naar de carrière gebracht en in de brand gestoken.
Eindelijk... de bodem in zicht...
Ook hier gingen we terug in de tijd. Op het laatst vonden we een Duitse krant uit de meidagen van 1940. Plus een paar legerlaarzen. Ook Duits ? We weten dat ons huis zowel in de eerste als in de tweede wereldoorlog ten noorden van de frontlinie lag. De spullen die we gevonden hebben, betekenen dat er tenminste één Duitse soldaat op de hooizolder heeft gebivakkeerd, in mei 1940. Of meerdere ? Waarom liet hij zijn laarzen staan ? We zullen waarschijnlijk nooit te weten komen wie het was, maar het is wel fascinerend. De krant hebben we bewaard natuurlijk en de laarzen ook.
We hebben hard gewerkt en het huis stukje bij beetje leren kennen. De boel is nu leeg. Nu nog een plan....
