zaterdag 21 januari 2017

Gris est gris! Het nieuwe dak.


In de herfstvakantie van 2016 hebben we een nieuw dak laten plaatsen. 
We hadden ons er goed in verdiept: 
geïsoleerde platen, leigrijs van buiten, wit van binnen.

 Dit is de eerste klus die we uitbesteed hebben.  



Het oude dak bestaat uit twee delen. 
Het dak boven de schuur bestaat uit leien. 
Ze zijn versleten en blijven niet meer op hun plek liggen. Het lekt! 
Het dak boven het woonhuis is al eens vervangen door cementplaten. 
We laten nu het hele dak in een keer vervangen door een geïsoleerd dak. 
Omdat het nogal doorgezakt is, worden ook de sporen en de gordingen vervangen. 


Dit is het oude dak in de schuur. 
Het ziet er mooi uit, met al die houten plankjes. Die gaan er helaas af. 



De dakdekker komt op het afgesproken tijdstip. 
De steiger heeft hij een week eerder al gezet 



De dakplaten liggen al klaar in de tuin. 


 

De mannen gaan voortvarend aan de slag. Het oude dak ligt er al snel af. 
Onder de leien blijkt nog een tweede oude laag leien te liggen.


In het woonhuis ligt het er strakker bij, maar ook dit gaat eraf.




De oude sporen en gordingen liggen al beneden. 



Nieuwe gordingen.
Helaas geïmpregneerd hout. 
We hadden niet gezegd dat we geen geïmpregneerd hout wilden....





Alles wordt netjes uitgelijnd en gesteld.



Het huis ziet er kwetsbaar uit. Het lijkt wel van karton!

Het nieuwe dak kan er op.
En dan... een fikse tegenvaller: het is niet de kleur die we besteld hebben.
We willen leigrijs. Het is zink.
Er valt weinig aan te doen.
Gris est gris!




De eerste dakplaat ligt erop. 



Aan de binnenkant is het strak wit. 




Ineens gaat het hard.





Een kant is klaar en de dakgoot hangt er al aan. 
Zink... kleurt er mooi bij...


Het is donderdag. De ene helft ligt erop.
De dakdekker zegt... 'tot volgende week!'
Tot ons afgrijzen komt hij pas woensdag terug.
Afdekken is niet nodig.
Het gaat niet regenen volgens hem...


Een kleine week later is hij er weer. Het regent niet. Nog niet.
De tweede helft van het dak gaat eraf. 
Het gaat sneller nu. Hij heeft haast, want volgens de meteo gaat het vrijdag regenen. 


De platen zijn zwaar.


Lunch! De mannen kijken hun ogen uit. 



Binnen ziet het er strak uit. Wel veel stelhoutjes. 
Dat moet nog een beetje anders...



Tobi vind het maar niks. Het is koud!



Bijna klaar!




Dit is onze life line. Stroom & internet.
Hij ligt nonchalant op het dak.
Huibert heeft hem uiteindelijk maar weer netjes vastgemaakt, 




De nok wordt nog afgedicht met pur, en er gaat een mooi passtuk op.
De randen worden afgewerkt met een bijpassende daklijst.

Net voor de regen zit het dicht!



Jammer dat het de verkeerde kleur is. 
Het ziet er wel heel strak uit en we zijn er al bijna aan gewend. 









De voorgevel hadden we al eerder vervangen, tegelijkertijd met de garage. 
Helaas zakte het oude dak door. Het nieuwe niet. 
Daardoor zat er nu  ineens een flinke kier tussen de gevel en het dak. 
Huibert heeft alle planken er af gehaald en een stukje opgeschoven. 
Bovenin hebben we drie planken vervangen door een strook plexiglas. 
Daarmee hebben we licht binnen op zolder. 
































Le four (de barrel oven)



Nu de boomhut af is en het huis nog een tien-jaren plan is, 
is het tijd voor een nieuw project: een oven!

Een pizza oven ? 
Na een uitgebreide speurtocht over het internet besluit ik een 'barrel oven' te maken. 
Met een oude oliedrum en tweedehands bakstenen.
Volgens het boekje kun je hem flink heet stoken, met relatief weinig hout. 
Dat klinkt goed.




Via internet bestel ik een uitgebreide handleiding. 
Hoe ingewikkeld kan het zijn....



Ik heb in de wintermaanden al een paar flinke stapels gratis bakstenen van marktplaats geplukt. 
Een paar keer heen en weer met een flinke kar vol. 

Aan de slag!


Ik leg eerst een probeersel uit op het gras. 
Zo past het precies en weet ik hoe groot het vloertje moet worden. 


Nu eerst beton storten. 
Daarvoor maak ik een houten frame, precies waterpas. Dat was even puzzelen. 


4 zakken snelbeton gehaald. Dat moet toch genoeg zijn?
Even mixen. Phew! Dat valt tegen!
Lara kijkt toe hoe haar moeder zich in het zweet werkt. 


 4 zakken beton blijkt niet genoeg. Gelukkig helpt Huibert met mixen. 


En even later... 
Dit is al een goed begin, al zeg ik het zelf...



Het lijkt me handig om een soort van werkblad naast de oven te maken, 
zodat je je spullen kan uitstallen. 
Een tweede vloertje ernaast dus.
Dat was nog meer graafwerk, nog meer gepuzzel om het waterpas te krijgen. 

Tien zakken beton later ligt er een mooi vloertje.




 Nu kan het echte werk beginnen!
De oven metsel ik met vuurvaste specie. 
Ik begin met drie zakken....
Het werkblad metsel ik met gewone metselspecie. 

 

Het is inmiddels al juni, en erg droog en warm. 
Ik maak de stenen flink nat voordat ik ze verwerk









Het eerste metselwerk. 
Best lastig om het een beetje waterpas te krijgen, maar hey... 


De witte stenen in het midden zijn vuurvaste stenen, ook van marktplaats.


Ik kan niet wachten om uit te proberen of het rooster dat Huibert al heeft gemaakt past. 
Natuurlijk past dat!



Op de ijzeren driehoekprofielen komt de oliedrum te liggen, 
zodat de warme lucht er omheen kan.
De maten haal ik uit het boekje. 
Ik weet niet hoe nauw het komt, 
maar het zou zonde zijn als hij straks onvoldoende trekt 
of niet heet genoeg wordt.  



Gewoon stug door metselen. Emma helpt een handje mee. 


De oven en het aanrecht gaan gelijk op. De hardstenen plaat was vroeger een afdakje boven een voordeur. Leve marktplaats! De tweede stenen plaat kreeg ik van Jos, 

De blauwe oliedrum vond ik bij een handelaar in Gouda, 
Het is er een die tamelijk dik is, en heeft geen coating van binnen. 
Anders had ik die er eerst ook nog af moeten zien te krijgen!
Hij ligt er nu in, voor de maat. 



Hoe hoger ik kom, hoe lastiger het wordt. 
Van de achterkant van de oude kast van Marco maakt Huibert een mal,
 met de goede ronding, Dit gaat echt prima.






De schoorsteen komt van ons oude huis. 

Acht zakken vuurvaste specie later... is het metselwerk af.


Na een paar weken drogen halen we de mal eruit en is het ijzerwerk aan de beurt.




Huibert heeft van RVS een asla laten lassen. 
Het rooster, het binnenwerk van de ton en het deurtje maakte hij zelf. 
Voor de deur van de oven zaagde hij het deksel van de oliedrum door midden.
Het wordt mooi!



De schoorsteen trekt flink en de oven wordt meer dan 300 graden. 
Meer meet de oventhermometer niet.



Yum!



 

Bon appétit!



Met mijn vader drink ik er een eau-de-vie uit eigen productie op, 
Proost!



De oven maakte ik helemaal van gebruikt materiaal. 
De stenen waren gratis, de ton kostte tegen de  € 20 meen ik. 
Het ijzer kostte alles bij elkaar bijna € 100. Vooral het RVS was duur. 
Ook de kosten van beton (10 zakken a € 5), metselspecie (4 zakken a € 5) en vuurvaste metselspecie (8 zakken a € 9) liepen hoger op dan ik vooraf bedacht had. 
Alles bij elkaar kwam de oven op ca € 250. 

Een ervaren metselaar had het waarschijnlijk met de helft van de specie gedaan. 
Maar hey... who cares!?




Het is de mooiste oven van de hele wereld